آدم ها در دو حالت همديگر را ترك مي كنند: اول اينكه احساس كنند كسي دوستشون نداره و دوم اينكه احساس كنند يكي خيلي دوستشون داره .
من به اندازه جشمان تو غمگين ماندم و به اندازه هر برق نگاهت به نگاهي نگران، تو به اندازه تمام تنهايي من شاد بمان
قلبم رو شكستي ولي من بيشتر از قبل دوستت دارم چون حالا هر تكه از قلبم تو رو جداگونه دوست داره
ايکاش يکي در اين همه سال هاي دور مي امد و در اغوشم ميکشيد و مي گفت من همونم که دور در ايينه هاي سرنوشت به اغوش گشوده بود