زن در ایران پیــــــــش از این گویی که ایرانی نبود

پیشه اش جـــــز تـــــــیره روزی و پریشانی نــبود

زندگی و مرگش اندر کنج عــــــــزلت مـــیگذشت

زن چه بود آن روزها ، گــــــر زان که زندانی نبود

کس چو زن ، انــــــــدر سیاهی قرنها منزل نکرد

کس چو زن ، در مـــــــعبد سالوس قربانی نبود

در عدالــتخانه انصــــاف ، زن شاهــــد نـــداشت

در دبــــــســـتان فضـــــیلت ، زن دبسـتانی نبود

دادخواهی هـــای زن می ماند عمری بی جواب

آشــکارا بود ایــن بیـــــــــداد ، پنهانی نبـــــــود

از برای زن به میـــــدان فـــــــــــــراخ زنــــــــدگی

سرنوشت و قسمتی جز تنگ مــــــیدانی نبود

نــــــور دانــش را ز چـــشم زن نــهان میداشتند

این ندانــستن ، ز پـــــستی و گرانـــــجانی نبود

زن کــــجا بافنـــده میـــشد ، بی نخ و دوک هـنر

خرمن و حاصـــل نبود ، آنجا که دهـــــقانی نبود

میوه های دکه ی دانش فـــــراوان بود ، لـــــــیک

بـــهر زن هـــــــــــرگز نصیـبی زین فــــراوانی نبود

در قـــفس می آرمیــــــد و در قفــس مـیداد جان

در گلــــستان نام از این مــــرغ گلســـتانی نبود

بــــــــهر زن ، تقــــلید تیــــه فتــنه و چاه بلاست

زیــــرک آن زن ، کو رهـش این راه ظلمانی نبود

آب و رنــگ از علـــم می بایـست شــرط برتــری

بــا زمــــــــــرد یاره و لـــــــعل بدخـــشانی نبــود

جلوه ی صد پرنیان چون یک قبای ساده نیست

عـــــــزت از شایستگی بود ، از هوســرانی نبود

ارزش پـــوشنـــدـه کفـــش و جــامه را ارزنده کرد

قـــدر و پســــــتی ، بــه گرانی و به  ارزانی نبود

ســـادگی و پـاکـــی و پــرهـــیز یک یک گوهـرند

گــــــــوهر تابـــــنده ، تنــها گوهــــر کــانی نبود

از زر و زیــــــور چه سود انجا که نادان است زن

زیــــور و زر ، پــرده پـوش عـــیب نـــادانی نبــود

عیــبها را جامه ی پرهیز پوشانده اســت و بس

جــــامه عـــجب و هـوا بـهـــتر ز عــریانی نـــبود

زن سبکساری نبیند تا گران سنگ است و پاک

پــــاک را آســـیبی از آلــــوده دامــــانی نـــــبـود

پــا بـراه راســـت باید داشـــت ، کـاندر راه کـــج

تـوشــه ای و رهــنوردی جـــز پشــیمانی نــبود

چــشم و دل را پرده می بایست ، اما از عفاف

چــــادر پوســـیده بنـــیاد مســــلمانی نـبـــــود

پروین اعتصامی